"UNHA MAN DE AMIGOS" Por Belén Gozález e Vanessa Mon

         Nun pequeno pobo vivia unha rapaza que se chamaba Yolanda. Esta rapaza era diferente ós seus amigos xa que era cega. Apesar diso eso nunca foi un impidimento entre eles xa que se levaban moi ben, xogaban, ríanse, iban á escola xuntos, en definitiva facíano todo xuntos… Yolanda a pesares de ser unha rapaza cega era a que mellor coñecia ós seus amigos por eso a querian tanto.Asi que vouvos contar como Yolanda define aos seus amigos:

         Os meus amigos e eu somos un pouco parecidos pero tamén bastante diferentes como os dedos dunha man, un gordo, outro fraco, un que o sinala todo, unha presumida e unha sentimental. Pero iso non impide que nós nos levemos tan ben a pesar das diferancias que cada un de nós ten.
                                                                

         Sergio : Dame por favor un pasteliño de chocolate, un xeado de caramelo e cinco galletas, ah......... de tomar un refresco dietético.

         Él e Sergio  o seu lado fraco é a comida e o seu lado gordo é a alegria. Sempre está a pensar en comer e comer pero apesar diso é o que máis nos  fai rir.

         En cambio o seu irmán (…...), Hector, e todo o contrario.

         Héctor Profesora hai un neno no patio que está pegando a Xavier,....

         Héctor non soporta as inxustizas.É moi correcto nas suas cousas. Parece que fora o papá do grupo. Sempre nos dí o que está ben e o que está mal,.... apesar de que nos ás veces non lle fagamos moito caso e despois pase todo o que el nos dixo.

         Patri: ¿Donde estará o meu cepillo?Eu deixeino aquí, agora con que me peino?.

         Ela é Patri, é bastante olvidadiza sempre pousa as cousas no lugar menos pensado e despois nunca as encontra é bastante presumida, encántalle mirarse ó espello. No grupo querémola moito porque o que nunca olvida é axudarche cando máis o necesitas ademais de estar sempre ó teu carón preocupándose por ti....... é moi boa amiga.

         Este é Xavier, toma a vida deportivamente. Pasa o día con nós pero ás veces practica deporte, encántalle o fútbol, o baloncesto e sobre todo a natación. En cambio eu, sempre teño as pilas ben postas.

         Chámome Yolanda e son cega. Pero unha cega que ve moitas cousas.... Non credes???

         Patri: Si... como soubeche que teño peinado novo?

         Sergio: E que estou comendo unha mandarina?

         Xavier: Yolanda pillaas todas.... parece un árbitro.

         Yolanda: Ás veces non fan falla ollos para darse conta das cousas; aposto a que estes son os zapatos de Xavier.....

         Todos: Si esos son.....

         Yolanda: É moi fácil están sudados, son grandísimos e teñen a tela despegada....

         Yolanda: Así son os meus amigos e eu...... como os cinco dedos da man todos diferentes e suficientemente unidos. Ós meus amigos non lles importa que eu sexa cega ó contrario pasámolo moi ben xuntos,polo tanto,  non é un impedimento para naide.

         Así seria un día na vida de Yolanda cos seus amigos. Sería un día feliz no que pasaría o tempo con eles e feliz de telos ó seu lado. A pesar do seu pequeno problema.

          Por eso nenos, debedes querer por igual a todos os nenos que vos rodean inda que teñan algún pequeno impedimento sexan de outra raza, outra relixión, outra cultura,........ xa que eses nenos ó mellor son os mellores amigos que poidades ter.